لابراتوار تحقیقاتی سازگار گستر آرتا سبلان

مایع داخل غشاء سلولی مایع داخل سلولی و مایع خارج از غشای سلولی مایع خارج سلولی نامیده می‌شود. این مایعات، محلول‌‌‌‌های رسانایی هستند که حاوی اتم‌‌‌‌های متشکل از یون ها هستند. یون‌‌‌‌های اصلی سدیم (Na +) و پتاسیم (K +) هستند. غشای سلولی راحتی اجازه ورود یون‌‌‌‌های پتاسیم را می‌دهد. در عین حال، این غشا ورود یون‌‌‌‌های سدیم (+Na) را به سلول متوقف می‌کند. نفوذپذیری برای یون سدیم 50 تا 100 برابر نسبت به یون پتاسیم (+K) است. بنابراین، غلظت یون‌‌‌‌های سدیم (Na +) در مایع خارج سلولی بالاتر است. از آنجایی که یون‌‌‌‌های سدیم مثبت هستند، خارج از سلول مثبت تر از داخل است. این امر به ورود اضافی از یون‌‌‌‌های پتاسیم به مایع داخل سلولی منجر می‌شود تا اختلاف پتانسیل را متعادل سازد. اما با توجه به عدم تعادل غلظت یون‌‌‌‌های پتاسیم، تعادل نمی‌تواند به دست آید. حالت تعادل با اختلاف پتانسیل (mV 70 -) در سراسر غشاء و مایع داخل سلولی ایجاد می‌شود. این حالت تا زمان تحریک برخی از محرک ها ادامه می‌یابد. این اختلاف پتانسیل، پتانسیل استراحت نامیده می‌شود. اندازه گیری پتانسیل غشا در مایع داخل سلولی با توجه به مایع خارج سلولی انجام می‌شود. بنابراین، پتانسیل استراحت سلول به صورت منفی درنظر گرفته می‌شود. در این حالت سلول به عنوان یک خازن بیولوژیکی با بار منفی جایگزین شده است .